Oorspronkelijk zou de boomspinazie afkomstig zijn uit bergketens in India. De plant groeit ook heel makkelijk in West-Europa en plant zich hier ook makkelijk voort. De volwassen boomspinazie zaait zichzelf uit.

Boomspinazie is een mooie eetbare sierplant inheems in Europa. Hij raakte wat in de vergetelheid in de 2° helft van de 19° eeuw. Boomspinazie is een hoge éénjarige bladplant tot soms 3 meter hoog met een waanzinnig mooie zeer dieproze verkleuring bovenaan de plant (in het blad). Het malse, jonge blad van deze flinke plant heeft een decoratieve, rozerode bladaanhechting, die uitwaaiert tot een poederig zweem over het hele blad. Ook de roodgroene stengels en de rozerode bloei doen mee aan de sierwaarde.

De eerste 2 maanden is het een compacte plant, maar vanaf juli gaat hij hard groeien tot wel 1 m of hoger. Bij het bloeien van de plant verdwijnt de magenta-kleur, het blad wordt kleiner en vezeliger.

Boomspinazie (vooral de zaden) bevat saponinen en ook oxaalzuur. Om die reden eet je de wat grotere bladeren gekookt en bij voorkeur alleen de kleine blaadjes en roze topjes rauw.

Boomspinazie bevat veel vitamine A, C en K en bovendien Calcium, Fosfor, Kalium, ijzer maar ook saponinen en oxaalzuur.

Het is een uitstekende bron van vitaminen, mineralen en antioxidanten en kan worden gebruikt als smaakmaker in diverse gerechten zonder veel koolhydraten toe te voegen.

Oogst

Tegen eind april of begin mei kan je de eerste jonge blaadjes oogsten voor in salades. Je kunt de planten oogsten als ze 30cm hoog zijn.

Blijf best oogsten om steeds jonge aangroei met jonge bladeren te hebben. In sommige gebieden kan boomspinazie gedurende het hele groeiseizoen worden geoogst, maar de smaak en textuur zijn het beste in de vroege groeistadia.

Boomspinazie is soms verkrijgbaar op boerenmarkten, in natuurvoedingswinkels en online.

Bewaren

Een bos magentamelde kunt u in een vochtige doek of papieren zak voor ongeveer een week in de koelkast bewaren of in een vaas uit de zon.

Je kan het gewas ook blancheren en invriezen.

De smaak is licht nootachtig, en lijkt ook wel wat op die van snijbiet, de ‘gewone’ spinazie met een vleugje aspergesmaak. De achterkant van het blad is ietwat ruw waardoor het veel zand kan bevatten. De bladeren dus goed wassen voor gebruik.

Oogst de bladeren zo kort mogelijk voor het bereiden en fris ze eventueel wat op door ze een kwartiertje in een bak met ijskoud water te leggen.

De jonge blaadjes zijn fris en zacht en te verwerken in salades. Ze zijn zeer decoratief.

De iets grotere bladeren zijn taaier en veeleer geschikt voor roerbak en soep. De plant behoud gekookt zijn magenta kleur. Lekker in een quiche, soufflé.

De kleine paarse bloemetjes zijn ook lekker.

De paarse zaden van Magentamelde kunnen gekookt of gepoft als quinoa worden gegeten.

Niet te verwarren met een andere boomspinazie namelijk: Chaya (Cnidoscolus aconitifolius), die in Mexico tot 6 meter hoog groeit en ook ‘Maya’s Miracle Plant’ wordt genoemd. Dat is de ‘Wonderplant’ van de Maya-indianen.(zie aldaar)

Deze plant zaait zichzelf rijkelijk uit en hoef je maar één keer te zaaien om er vele jaren van te genieten.

Om een saponine vergiftiging te voorkomen kan je de groente best goed wassen voor gebruik en stevig laten doorkoken (net zoals je spinazie klaar maakt) als je er veel en vaak van eet. Niet aangewezen voor mensen met nierproblemen.

Met de magentakleurige topjes kunt u smeltende boter roze kleuren.

Maak een boomspinaziepesto door verse bladeren te mengen met olijfolie, knoflook, pijnboompitten en Parmezaanse kaas.

Gebruik de stengels en bloemen van boomspinazie in gerechten voor extra smaak en voedingswaarde.