De bloedschelp komt voornamelijk voor in de tropische en subtropische kustwateren van Zuidoost-Azië, inclusief landen zoals Thailand, Maleisië, Indonesië, en de Filippijnen. Ze leven verspreid in de Indo-Pacific-regio van Oost-Afrika tot Australië en Japan. In Vietnam worden ze ook Sint-jakobsschelpen genoemd  Ze leven in zanderige of modderige bodems van intergetijdenzones tot op een diepte van ongeveer 20 meter. De schelpen graven zich in het sediment om bescherming te zoeken en voedsel te vinden, dat voornamelijk bestaat uit plankton en organisch materiaal. Bloedkokkels kunnen leven in water tot een diepte van 20m, maar zijn vooral geconcentreerd in kustgebieden, in de intergetijdenzone met een bodem van modder/meel, een relatief laag zoutgehalte, en de optimale temperatuur van 20 – 30 ° C. Hun hoofdvoedsel is organisch afval, fytoplankton en algen.

Bloedschelpen kunnen het hele jaar door worden geoogst, maar de beste vangstperiodes zijn meestal in de koelere maanden van late zomer en vroege lente. Tijdens deze seizoenen, wanneer de waterkwaliteit beter is en de kokkels minder vatbaar zijn voor ziekteverwekkers, zijn de schelpen vol en op hun best qua smaak en textuur.

Commerciële kokkels worden op grote schaal gekweekt in China, Thailand, Maleisië en Indonesië.

De schelpen worden op grote oppervlakten gekweekt op één tot twee meter diepte van het wateroppervlak in het zand of modder. Omdat de bloedkokkel in een zuurstofarme omgeving groeit neemt het virussen en bacteriën op om zich te voeden. Zo kunnen de schelpen hepatitis A en B, tyfus en dysenterie bevatten. Ondanks dat het een populaire delicatesse in China is, worden veel mensen ziek van de slechte bereidingswijze. Doordat de bloedkokkel maar korte tijd gekookt wordt, kan het nog bacteriën of virussen bevatten.

Bloedkokkels passen uitstekend in een koolhydraatbewuste voeding vanwege hun lage koolhydraatgehalte en hoge eiwitgehalte.

Hoewel we vaak ingeënt worden tegen dit soort ziektes, is het altijd nog oppassen met het consumeren van deze delicatesse. Vaak zijn zij de drager van het hepatitis A.

Sommige Maleisische wetenschappers vonden lage niveaus Po (Polonium) en Pb (Lood) in bloedkokkelcellen. Volgens een ander rapport, in bloed kokkels in Muang, Rayong, Thailand bevatten ze  ook Cd (Cadmium) met de hoogste concentratie van 0,731 g/g .

Aankoop

Bloedkokkels kunnen worden gekocht bij gespecialiseerde viswinkels, markten met een breed scala aan zeevruchten en sommige supermarkten met een uitgebreide visafdeling. Online visleveranciers bieden ook vaak verse bloedkokkels aan.

Controleer de herkomst omwille van de grote gezondheidsrisico’s. Koop bij betrouwbare bronnen!

Bewaren

Bewaar verse bloedkokkels in de koelkast bij een temperatuur van 0-4°C, bedekt met een vochtige doek, en consumeer binnen 1-2 dagen.

Vacuümverpakt verlengt de houdbaarheid tot ongeveer een week in de koelkast.

Bloedkokkels kunnen tot 3 maanden worden ingevroren bij -18°C. Ontdooi ze langzaam in de koelkast voor gebruik

Bloedkokkels worden in verschillende keukens op diverse manieren bereid. Enkele populaire bereidingswijzen zijn:

• Gestoomd: Simpel gestoomd met knoflook en gember.
• Gebakken: Kort gebakken met chili en kruiden.
• Toegevoegd aan bouillons en zeevruchtensoepen.
• Salades: Als onderdeel van frisse zeevruchtensalade

Denk eraan dat je alleen verse kokkels moet eten waarvan de schelp open is.

Kook bloedkokkels grondig om bacteriën, virussen en parasieten te doden. Kook ze totdat de schelpen open zijn. Vermijd het eten van rauwe of onvoldoende gekookte bloedkokkels.

Hoewel bloedkokkels voedzaam en smakelijk zijn, zijn er significante gezondheidsrisico’s verbonden aan hun consumptie, voornamelijk door bacteriële, virale en parasitaire besmettingen. Door zorgvuldig te selecteren, grondig te koken en goed te bewaren, kunnen veel van deze risico’s worden verminderd. Het is echter belangrijk om bewust te zijn van deze mogelijke gevaren en passende voorzorgsmaatregelen te nemen.