Slanke waterkers is een meerjarige, half‑aquatische kruisbloemige (Brassicaceae) met tere, smalle blaadjes en een uitgesproken peperige smaak.

Slanke waterkers en witte waterkers (Nasturtium officinale) lijken zó sterk op elkaar dat ze vroeger vaak als één soort (N. officinale sensu lato) werden beschreven. Het onderscheid zit vooral in microscopische kenmerken van de rijpe vruchten en zaden: slanke waterkers heeft kortere hauwen (vruchtpeulen), slechts één zaadrij per hok en een zeer fijnmazig zaadoppervlak met ruim 100 mazen, terwijl witte waterkers twee zaadrijen en een grover mazenpatroon van ongeveer 25 mazen vertoont. Omdat deze kenmerken pas in het zaadstadium zichtbaar zijn, worden de twee in het veld gemakkelijk verward. en radijs.

Oorspronkelijk uit Eurazië en nu wijdverspreid in Europa, inclusief de Benelux. Ze groeit in heldere, koelstromende bronnen, beekjes en kwelzones en wordt professioneel geteeld in goten of hydrocultuur met stromend, schoon water (0–15 °C) en lichte schaduw.

Wildpluk wordt afgeraden langs veeweiden en vervuilde waterlopen wegens risico op leverbotparasiet.

Soorten

• microphyllum – slank, fijner blad, pittig.
• officinale – echte waterkers, voller blad, iets sappiger.
• Hybride vormen komen voor in het wild; in de teelt zijn selecties gemaakt voor fijn blad en milde bitterheid.

Seizoen (Benelux)

• Buiten: maart–november, met een piek in lente en vroege herfst.
• Kas of hydrocultuur: jaarrond beschikbaar; de smaak is het pittigst bij koele groei.

Beste kwaliteit: april–juni en september–oktober

Nutriënten: Belangrijke fytonutriënten zijn glucosinolaten (gluconasturtiïne → fenethyl‑isothiocyanaat), vitamine K, vitamine C en carotenoïden.

Glycemische info: GI zeer laag (≤15), GL ~0–1, Nutri‑Score: A, Nova: 1 (onbewerkt).

Door het extreem lage koolhydraatgehalte en veel volume is slanke waterkers ideaal voor een koolhydraatbewuste keuken. Het hoge vitamine‑K‑gehalte vraagt wel om consistentie bij gebruik van antistollingsmiddelen. Wissel af met andere bladgroenten om nitraatstapeling te vermijden. Wildgeplukte waterkers altijd goed wassen of verhitten. 

Mogelijke misleidende claims

• “Detox-superfood” – niet bewezen.
• “Verbrandt vet” – onjuist.
• “Wild is gezonder” – niet per se, microbiologisch risico is groter.
• “Alle waterkers is hetzelfde” – onjuist; slanke en echte waterkers verschillen.

Aankoopadvies

Kies frisgroene, veerkrachtige bladeren zonder slijm of gele randen. Koop bij voorkeur bosjes of kluitjes van gecontroleerde hydrocultuur en vraag naar waterkwaliteit en teeltwijze. Voor horeca: controleer ontvangsttemperatuur en vermijd natte verpakkingen.

Bewaren

In de koelkast (4 °C) blijft ze 2–4 dagen goed in een geperforeerde zak of in vochtig keukenpapier. Bewaren in een glas koud water kan 3–5 dagen mits dagelijks verversen. Invriezen lukt het best als pesto of kort geblancheerd (2–3 maanden houdbaar). Vacuumverpakken kan alleen bij ijskoude keten

Slanke waterkers smaakt fris‑peperig en mineraal. Ze combineert mooi met ei, aardappel, room, avocado, citrus, appel, biet, radijs, lente-ui, erwt, gerookte vis, kip en rund.

Gebruik:

• Rauw in salades, tartaar, carpaccio of op brood.
• Kort geblancheerd in soep of stamppot.
• In pesto, salsa verde, groene boter of dressing.

1. Chef-tips: schok in ijswater voor extra crunch,
2. Breng in balans met zuur en vet
3. Verwarm slechts kort om kleur en pit te bewaren.
4. No‑waste: dikkere stelen kunnen in soep of stamppot; slappe restjes zijn perfect voor pesto of groene pannenkoekbeslag; een wortelkluit kan opnieuw uitgroeien in koel water.

Slanke waterkers is een elegante, hyperfrisse bladgroente met een pittige toets en een indrukwekkend micronutriëntenprofiel. Kies voor gecontroleerde teelt, gebruik haar rauw of slechts kort verwarmd en combineer met zuur en vet voor een harmonieuze smaak. Ze past perfect in een koolhydraatbewuste keuken en is een smaakmaker die elk bord oplicht.