Honingklaver is een sterk vertakte plant met weinig blad, die rijkelijk kan bloeien. In het antieke Egypte werd honingklaver al aangewend om zijn culinaire en medicinale kwaliteiten. De soorten komen voor in de gematigde streken van Europa en de mediterrane en subtropische streken van Azië en Noord-Afrika. Het is vooral bekend om zijn lichtzoete, vanilleachtige geur

en wordt vaak gebruikt als smaakmaker.

Soorten

• De citroengele honingklaver ook wel akkerhoningklaver genoemd (Melilotus officinalis), hij staat vooral op braakliggend terrein, in bermen en langs akkers. Het is een slanke, onbehaarde, niet opvallende plant, die wel 1.50 hoog kan worden. Het enige moment dat citroengele honingklaver wel op valt is als die bloeit en dat doet de plant overvloedig van midden zomer tot diep in de herfst.
• De goudgele honingklaver (M.altissimus) staat op opgespoten zand en op bouwterreinen.
• De witte honingklaver (albus) is een rivierbegeleider.

De bloem bestaat uit vijf kroonbladen waarvan het naar boven gerichte kroonblad de vlag heet, twee staan zijwaarts gericht, de zwaarden. De twee onderste zijn aan elkaar gegroeid en worden de kiel genoemd. De vruchten heten peulen die allerlei vormen kunnen hebben. Als de peul ingedroogd is, scheurt deze open zodat de zaden weggeschoten worden. Honingklaver bloeit van juni tot oktober. Deze tweejarige plant overwintert na het eerste jaar met winterknoppen. Deze hebben schubben net zoals asperges en zijn eetbaar. De gedroogde bladeren en bloemen zijn eveneens eetbaar.

De zoete honingachtige geur komt van de cumarine dat ook in reukgras voorkomt. Deze aromatische stof heeft wel een bittertje. De goudgele honingklaver bevat van de drie soorten het meest. De naam geeft dit aan: altissimus betekent de hoogste of zeer hoog.

Honingklaver wordt gedroogd gebruikt bij kaasmaken; zo ontstaat groene kaas.

Honingklaver bloeit in de zomermaanden, van mei tot augustus. De bloemen worden geoogst tijdens de bloei, wanneer ze de hoogste concentratie aan aromatische stoffen bevatten.

Honingklaver is rijk aan antioxidanten, vooral coumarinen en flavonoïden, het bevat vitamine C, calcium en kalium.

Nutri-Score A

Honingklaver past uitstekend in een koolhydraatbewuste voeding. Het bevat weinig koolhydraten, een lage glycemische index en een hoge voedingswaarde.

Verse honingklaverbloemen zijn vaak te vinden op boerenmarkten of in gespecialiseerde kruidenierszaken. Gedroogde honingklaverbladeren en -bloemen worden verkocht in natuurwinkels en online.

Verse bloemen moeten helder wit of geel zijn en een zoete geur afgeven. Gedroogde bladeren moeten groen van kleur zijn zonder schimmel of verkleuring.

Bewaren

Verse bloemen en bladeren kunnen maximaal 3 dagen in de koelkast worden bewaard in een vochtige doek. Bewaar gedroogde honingklaver in een luchtdichte container op een koele, donkere plek. Houdbaarheid: 12-18 maanden.

Honingklaver kan worden ingevroren, maar dit kan de textuur en smaak licht veranderen. Gebruik bevroren bloemen binnen 6 maanden.

Scheuten, loof met bloemen en zaden, wortel en bladeren alles is eetbaar.

Het jonge blad wordt rauw als smaakmaker in salades gebruikt. Het smaakt scherp-bitter, dus altijd met mate gebruiken.

De jonge scheuten worden als asperges bereid.

De bloemen kunnen als geneeskrachtige kruidenthee gedronken worden.

Men kan de bloemen (maar wel terughoudend gebruiken, want de smaak is best sterk en snel overheersend -los van de cumarine die het ook bevat) gebruiken in bowls, limonade en likeur.

Je kan er een heerlijke slagroom van maken: 1 handvol bloemen, 200 cc slagroom waarin je de bloemen aan de kook brengt. Afkoelen en afgedekt een nacht in de koelkast. Klop de volgende dag op tot slagroom.

Infuseren: Laat bloemen trekken in warme melk of room voor een subtiele smaakversterking in desserts.

Geen honingklaver bij zwangerschap.

Vanwege die frisse geur legden de mensen vroeger gedroogde honingklaver tussen de kleren.