De boom komt van origine voor in de bosrijke kustrook langs de Amerikaanse westkust, in de California Floristic Province voor het grootste deel gelegen in de staat Californië en Zuid-Oregon. Het groeigebied bevindt zich ten noorden van de grens met Mexico en strekt zich in noordelijk richting uit tot Breckenridge Mountain in Kern County. Het groeigebied omvat diverse klimaatzones, van gebieden met een Middellandse zeeklimaat tot gebieden waar met extreme temperatuur verschillen, van 28° onder het vriespunt tot 45° erboven. De boom verlangt een vorstvrije periode van 139 tot 338 dagen.

De boom is groenblijvend en wordt zo’n 20 meter hoog. Het grootste levende exemplaar is 30 meter hoog en heeft een kroon van 36 meter.

Gemiddeld is de kroon aanzienlijk minder breed. De boom kan wel vijfhonderd jaar oud worden. Als de boom volwassen is, schilt de schors en laat het los. De schors van jonge bomen is roodachtig.

De bladeren zijn langwerpig tot lancetvormig en afwisselend geplaatst 2,5 tot 11 cm lang en 1,5 tot 3 cm breed. De leerachtige bladeren zijn glanzend donkergroen van kleur.

Ze lijken op de bladeren van de gewone laurier, ze zijn donkergroen en leerachtig, alleen wat smaller en missen de rafelige, gekreukte randen, en zijn peperig. De dominante aroma’s zijn die van kamfer en cassia.

De boom bloeit van november/december tot mei. De lichtgele bloemen – zes à per stengel – zijn 15 mm groot, en hermafrodiet. De vruchtjes, bekend als bay nuts,  doen denken aan een naast familielid, de avocado, eveneens groen met gele en paarse stippels, maar de vrucht is veel kleiner dan een avocado, 2 tot 2,5 cm groot. De schil is leerachtig, het vruchtvlees olierijk, met één zaad, dat de California bay nut alsook wilde avocado wordt genoemd. Ze worden alleen gebruikt als ze rijp zijn, niet te vroeg en niet te laat.

De bladeren van de Californische laurier zijn het hele jaar door beschikbaar, maar de beste tijd om ze te oogsten is in de late lente en de vroege zomer, wanneer de bladeren op hun aromatischt zijn. . Ze worden zelden tot nooit in de handel aangeboden.

Rijk aan vitamine A, C, calcium en ijzer, en antioxidanten.

Let op: in de praktijk gebruik je maar zeer kleine hoeveelheden laurier  waardoor de daadwerkelijke voedingsbijdrage gering is, behalve in termen van smaak en antioxidanten.

Glycemische index <20  Nutri-score B (afhankelijk van de hoeveelheid zout en andere ingrediënten die worden toegevoegd).

Californische laurier past uitstekend in een koolhydraatarme voeding. Met zijn lage glycemische index en glycemic load is het een ideale smaakmaker voor gerechten zonder dat het de bloedsuikerspiegel beïnvloedt.

Californische laurier is hier normaliter niet verkrijgbaar (uiteraard wel via internet).

Bewaar in een luchtdichte verpakking op een koele, droge plaats.  Verwijder lucht om de houdbaarheid te verlengen. Zo blijven de aroma’s beter behouden.

Bladeren kunnen worden ingevroren in een luchtdichte verpakking voor langdurige bewaring.

Van de Californische laurier worden zowel de bladeren als de zaden gegeten. Californische laurier heeft een kamfer-aroma. Als je de bladeren kneust, geven ze een sterke pepermuntachtige geur. Californische laurierbladeren worden vaak gebruikt in soepen, stoofschotels en marinades.

Hun sterke smaak komt het beste tot zijn recht als ze worden toegevoegd tijdens het koken en later worden verwijderd. Ze zijn ook een geweldige aanvulling op vlees- en visgerechten.

Het blad wordt als kruid gebruikt, net als laurierblad, maar is heel wat pittiger dan het blad van de zoete laurier. Een factor drie tot vijf. Waar in een gerecht gemakkelijk 5-6 laurierblaadjes gebruikt worden, is een half blaadje van de Californische laurier voldoende, tenzij je baby-blaadjes kunt bemachtigen, deze zijn veel milder en vergelijkbaar met gewone laurier.

De zaden zijn alleen na bewerkt te zijn, eetbaar. Ze worden geroosterd om ze minder scherp te maken. Ze zijn dan geurig afhankelijk van de mate waarin ze geroosterd zijn. Ze worden gepeld en verwerkt tot chocoladedrank of gebruikt in brood. Ze worden met een notenkraker gebroken.

Maak een laurierinfusie door de bladeren te laten trekken in olie of azijn voor extra smaak.

Gebruik de bladeren om zelfgemaakte bouillon te maken. Je kunt ze aan een voorraadpot toevoegen voor extra smaak.

Droog de bladeren en vermaal ze tot een poeder dat als kruiden kan worden gebruikt. Opgepast: Verse bladeren zijn milder dan gedroogde, dus pas je hoeveelheden aan.