De atemoya is in 1908 ontstaan in Miami (Florida). In Florida rijpt de atemoya in de herfst.

Natuurlijke hybriden zijn gevonden in Venezuela en toevallige hybriden werden opgemerkt in aangrenzende suikerappel- en cherimoya bossen in Israël in de jaren dertig en veertig. De atemoya is beperkt tot tropische en bijna-tropische laaglanden en wordt gekweekt in landen zoals Israël, Taiwan, Thailand en sommige delen van Florida en Californië in de Verenigde Staten en in Australië. Heel belangrijk is, dat de atemoya bestand is tegen hogere temperaturen maar bovendien ook tegen een vorstje kan.

Het is een tot 9 meter hoge, groenblijvende boom met korte stam en overhangende takken. De afwisselend geplaatste bladeren zijn ovaal, leerachtig, 12-15 cm lang en tot 7 cm breed. In de winter verliest hij vrijwel al zijn bladeren. De langgesteelde, gele bloemen zijn 5 cm breed.

De vruchten zijn hartvormig of rond 10 -20 cm lang en 10 cm breed en kunnen tot 2.5 kg wegen. De schil is bleekgroen bezet met wratachtige uitsteeksels. Bij de stengel is de schil hobbelig zoals bij de suikerappel, maar wordt gladder zoals bij de cherimoya op de bodem. Het vruchtvlees is roomwit en vast van structuur.

De smaak is zoetzuur aromatisch en lijkt meer op die van de cherimoya. Het vruchtvlees van de atemya is wel vezeliger dan dat van de cherimoya.

Vele oneetbare cilindrische zwarte zaden (2cm lang tot 8mm breed) liggen verspreid in het vruchtvlees.

De Brix-waarde is 25°, dus veel zoeter dan een druif. Ze hebben wel minder pitjes dan de suikerappel.

In Queensland (Australië) is de belangrijkste bloeiperiode oktober/november, de vruchten rijpen in april en mei. De vruchten moeten van de tak worden geknipt, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat de steel die op de vrucht achterblijft niet buiten de schouders uitsteekt. Frequent plukken is nodig om het fruit in het ideale stadium te oogsten.

De atemoya wordt geoogst als zich lichte lijnen tussen de uitsteeksels laten zien.

Atemoya’s kunnen soms misvormd voorkomen door onderontwikkeling, aan één kant als gevolg van onvoldoende bestuiving.

Soorten

Er zijn verschillende variëteiten van atemoya, elk met hun eigen unieke kenmerken:

• Gefner: Bekend om zijn consistent hoge opbrengst en zoete smaak.
• Priestly: Heeft een rijke smaak en minder zaden.
• African Pride: Een populaire variëteit vanwege zijn vroege rijping en compacte groei.

De rode hybride atemoya uit Istraël heeft een opvallende rode schil. De huidtextuur van de Red Israel Atemoya is iets ruwer en doet zelfs denken aan die van een artisjok. De vrucht smaakt vrij zoet maar met een licht zure toets. Het heeft smaken van ananas, vanille en bosbessen. De textuur erg zacht, sappig en waterig.

Atemoya is meestal beschikbaar van de late zomer tot de vroege winter, afhankelijk van de regio. In sommige gebieden kan de vrucht bijna het hele jaar door verkrijgbaar zijn door geoptimaliseerde landbouwtechnieken.

Atemoya’s bevatten een zeer hoog gehalte aan vitamine C, B6 en riboflavine.  Ze zijn ook een goede bron van voedingsvezels, antioxidanten zoals polyfenolen en flavonoïden en bevatten wat eiwitten, calcium en ijzer.

Glycemische index 57  (35-40)   Glycemic load 4-5  Nutri-Score A

ZUCSU: Atemoya kan passen in een koolhydraatbewust dieet dankzij zijn lage glycemische index en hoge vezelinhoud. De vrucht bevat natuurlijke suikers, maar in gematigde hoeveelheden kan het een gezonde en smakelijke toevoeging zijn zonder de bloedsuikerspiegel drastisch te verhogen.

Aankoop

Atemoya is verkrijgbaar in de winter. Seizoen van augustus tot oktober. Atemoya is verkrijgbaar bij gespecialiseerde supermarkten, biologische winkels en markten die tropisch fruit verkopen. Je kan hem in de Surinaamse, Chinese en Turkse toko’s vinden.

Zoek naar vruchten die stevig aanvoelen maar licht meegeven bij zachte druk.

Bewaren

Atemoya’s zijn kort houdbaar. Houd ze buiten de koelkast, tenzij al rijp, bij temperaturen onder 12° stopt het rijpingsproces.

Bewaar rijpe vruchten in de koelkast hoogstens enkele dagen.

Rijpe atemoya kunnen in luchtdichte zakken worden gevacumeerd om de houdbaarheid te verlengen tot ongeveer twee weken in de koelkast.

Invriezen

Gerijpt vruchtvlees kan goed ingevroren worden om bij wijze van ijs gegeten te worden. Schil en ontpit de vrucht, snijd het vruchtvlees in stukken en bewaar in luchtdichte zakken of containers. Dit kan de houdbaarheid verlengen tot zes maanden.

De vrucht staat bekend om zijn zoete, romige smaak die doet denken aan een combinatie van ananas, mango en vanille.

De atemoya kan doormidden of in vieren worden gesneden. De zaden zijn niet eetbaar. De zaden laten zich wel gemakkelijk verwijderen. Lepel het vruchtvlees er vervolgens uit, schillen zal niet lukken.

Atemoya kan het beste gekoeld en vers direct uit de schaal met een lepel worden gegeten. De smaak past goed bij ander tropisch fruit en vruchtensappen zoals sinaasappels en limoenen.

Atemoya wordt ook vaak geschept en toegevoegd aan fruitbekers en salades of andere dessertrecepten. Meng Atemoya-pulp met vruchtensap en room en vries in om snel en creatief ijs te maken.

• Atemoya-mousse: Pureer het vruchtvlees en meng met slagroom en een beetje suiker voor een heerlijke mousse.
• Exotische salsa: Combineer fijngesneden atemoya met chilipepers, limoen, en koriander voor een frisse salsa.
• Geroosterde atemoya: Snijd de vrucht doormidden en rooster met een beetje honing en kaneel voor een unieke traktatie.
• Omwikkel ze met een plakje rauwe ham voor een heerlijke zoet-zoute combinatie.

De atemoya kan bij ons als kuipplant worden opgekweekt.