Het oorspronkelijk areaal van Amerikaanse vogelkers loopt van Guatemala tot in het zuidoosten van Canada. In Europa is de soort ingevoerd en heeft zich vanaf het einde van de 19° eeuw vanuit aanplant verspreid. De soort voelt zich goed thuis in onze contreien, dat hij zich als een “pest” heeft verspreid in onze bossen, vandaar de naam bospest. Amerikaanse vogelkers is een bladverliezende struik tot lage boom. De soort is invasief als ze massaal voorkomt en kan opgroeien bij veel licht op relatief droge bodems.

De schors op jonge stammen heeft duidelijke horizontale lenticellen en ruikt sterk bij beschadiging (amandelgeur). De bladeren zijn elliptisch met een duidelijke punt en zijn bovenaan sterk glanzend en volledig onbehaard. Hij bloeit pas in de voorzomer wanneer de inheemse prunussoorten al uitgebloeid zijn. Hij bloeit van eind mei tot en met juni met witte bloemen. De bloemen zitten in trossen. Ze zijn kleiner dan 1 cm in doorsnee en gaan al snel hangen.

De bessen hebben aan de voet een vastzittend kroontje, dat gevormd wordt door de achtergebleven kelkbuis. De paarszwarte vrucht is een 1 cm grote steenvrucht met een 6-7 mm grote pit. Aan het eind van de bloeitijd buigt de bloeiwijze al naar beneden en hangt de tros met bessen naar beneden. Als ruw gemiddelde groeien per bloemtros een drietal bloemen uit tot steenvruchten.

De kleine bessen zijn eetbaar. Deze worden Amerikaanse kers genoemd. Ze zijn enkel smakelijk wanneer ze rijp zijn; dan is de kleur zeer donkerrood, bijna zwart.

Ze worden geoogst in augustus en september.

De soort is in Nederland en België geïntroduceerd en vanaf de jaren twintig van de twintigste eeuw als vulhout in de bossen aangeplant. Amerikaanse vogelkers zorgt ervoor dat open natuur snel dichtgroeit.

In bossen bemoeilijkt de massale aanwezigheid van Amerikaanse vogelkers de natuurlijke verjonging van andere boomsoorten, het streven naar een hoger aandeel inheemse boomsoorten en het behoud van open plekken. Bosbouwers en natuurbeheerders doen weliswaar al vele decennia pogingen om de Amerikaanse vogelkers uit te roeien, blijvend resultaat geeft dit veelal niet. In het gebied tussen Bonheiden en Lier (Honnay et al., 1999) vestigde Amerikaanse vogelkers zich vooral in kleine bosfragmentjes.

In 1994 startte de planmatige bestrijding van Amerikaanse vogelkers in domeinbossen van voldoende oppervlakte (minstens een paar honderd hectare). Vanaf 2004 gebeurde er ook meer bestrijding in natuurreservaten en privébossen.

Soorten

Er zijn verschillende ondersoorten van Prunus serotina,

• Prunus serotina var. serotina: De meest voorkomende variëteit.
• Prunus serotina var. virens: Ook bekend als Texas Black Cherry, komt voor in het zuidwesten van de Verenigde Staten.
• Prunus serotina var. rufula: Komt voor in het zuidwesten van de Verenigde Staten en Noord-Mexico.

Rijk aan anthocyanen met anitoxydatieve aktiviteit.

Glycemische index +/- 25    GL  +/-  3    Nutri-Score A

Amerikaanse vogelkers past goed in een koolhydraatbewuste voeding dankzij het lage koolhydraatgehalte en de hoge voedingswaarde. Het is een gezonde bron van vitamines, mineralen en antioxidanten, die kunnen bijdragen aan een gebalanceerd dieet zonder de koolhydraatinname significant te verhogen. De bessen kunnen gemakkelijk worden toegevoegd aan een verscheidenheid aan gerechten om smaak en voedingswaarde toe te voegen.

Aankoop

Verse Amerikaanse vogelkers kan soms worden gevonden op boerenmarkten of in gespecialiseerde winkels tijdens het oogstseizoen.

Gedroogde bessen of verwerkte producten zoals jam zijn beschikbaar bij diverse online winkels.

Bewaren

Bewaar verse Amerikaanse vogelkers in de koelkast in een afgesloten container, waar ze tot een week vers blijven.

Amerikaanse vogelkers kan worden ingevroren om de houdbaarheid te verlengen. Voor het invriezen, was en droog de bessen goed.

Amerikaanse kersen zijn uit de hand eetbaar, ze zijn zeer dorstlessend. De blauwzwarte rijpe bessen hebben een friszure, maar ietwat bittere smaak.

Men kan er onder meer jam en sap van maken.

Voeg de bessen toe aan sauzen voor vleesgerechten voor een zoete en pittige smaak.

Gebruik de bessen in smoothies, cocktails of als smaakmaker in water.

Het blad en de pit zijn giftig ze bevatten blauwzuur glycosiden en de alkaloïden amygdaline en prunasine.

No waste

Voeg de stelen toe aan bouillons en sauzen voor extra smaak.

Let op: niet te verwarren met de gewone vogelkers (Prunus padus), een inheemse soort. Die heeft een eirond blad, afgerond aan de top en aan de bovenzijde behaard. De Amerikaanse vogelkers heeft een onbehaard, eerder blinkend, leerachtig blad dat in een punt uitloopt.

De boom kan via vogels snel verspreid worden en kan zo gaan woekeren, enige voorzichtigheid is dus geboden voordat je deze boom aanplant.

Drentse heideschapen, geiten zijn zeer effectief gebleken in het opruimen van de ‘prunus’ indien voldoende aanwezig.

Het hout van de Amerikaanse vogelkers wordt soms als specerij in voedingsmiddelen toegepast: het geeft dan een unieke smaak af. De bourbon, de Amerikaanse variant van whisky, wordt soms op smaak gebracht met deze specerij.