AMERIKAANSE BIZON

De Amerikaanse bizon is het grootste landdier van Noord-Amerika. Hij is zwaargebouwd met een hoge schouderbult, een grote zware kop, een korte dikke nek en een breed voorhoofd. Kop, nek, schouders en voorpoten zijn lang en ruig behaard. De rest van het lichaam is bedekt met korter en lichter haar. De kin bevat een verwilderde baard. Het dier heeft een schouderhoogte van 1,90 meter en de lengte van de stier is bijna 3 meter. De staartlengte bedraagt 30 tot 60 cm. De bizon kan een snelheid tot 50 km/u halen. Amerikaanse bizons worden ongeveer 25 jaar oud.

Met de komst van de blanken, vooral in de 19e eeuw, werd er grootschalig gejaagd op de bizons, bijna tot uitroeiing toe, zodat er in het begin van de 20e eeuw nog slechts een paar honderd overbleven!

Vandaag, dankzij efficiënte beschermingsmaatregelen en fokprogramma’s, is dit prachtige dier van uitsterven gered. Er grazen weer kuddes in de nationale parken en natuurreservaten van Amerika en je ziet ze ook in talrijke dierentuinen.

Heden ten dage is de bizon een beschermd dier; er zijn er nog zo’n 30.000 over.

Bizons worden tegenwoordig voornamelijk grootgebracht op ranches in West-Canada1. Ze worden gekweekt en grootgebracht door Canadese producenten op meer dan 9.000 hectare inheemse graslanden. Tijdens de zomermaanden voeden de bizons zich uitsluitend met het gras van de weilanden, terwijl in de winter bijgevoerd wordt met veevoeder van de eigen boerderij.

EUROPESE BIZON

Nog tot in de 14e eeuw waren de Europese bizons te vinden in de Ardennen.

Maar omdat er meer en meer op hen gejaagd werd, zijn ze in België volledig verdwenen in het wild, en op het eind van de 18e leefden ze enkel nog in het Poolse oerbos Bialowieza. De herintroductie tot nu toe heeft geleid tot een wilde of semi-wilde populatiegrootte van ongeveer 3,500D dieren. De meerderheid van deze dieren, het grootste landzoogdier in Europa, is te vinden in Polen en Roemenië. De Europese bizon leeft in gemengde of volledig mannelijke kuddes tussen 8- en 13-individuen.

Europese bizons zijn familie van de Amerikaanse bizons en vertonen duidelijke gelijkenissen. Toch zijn er verschillen:

• Amerikaanse bizons hebben langer haar dan de Europese en leven op de prairies in Amerika. Het is daar kouder dan in de bossen waar de Europese bizons leven. De bochel van de Amerikaanse bizons is groter.
• Ook zijn de Europese donkerder van kleur en zij de hoorns maar naar voren gericht. De Europese bizons hebben langere benen dan de Amerikaan, waardoor ze de iets grotere van de twee vormen en langer haar op de staart.

Dankzij fok- en herintroductieprogramma’s is de wisent voor uitsterven behoed. Het blijft echter een kwetsbare soort. Het vlees van bizon is afkomstig van fokkerijen.

Bizonvlees is arm aan vet en rijk aan minerale zouten en ijzer. Het bevat 75% meer proteïnen dan gemiddeld vlees, 40% meer ijzer en erg weinig vet. Bizonvlees is zelfs magerder dan kip.

Aankoop

Selecteer bizonvlees bij voorkeur bij gespecialiseerde slagers of boerenmarkten. Kies vlees met een dieprode kleur en vermijd overmatig vet. Amerikaans bizonvlees is het ganse jaar verkrijgbaar in speciaalzaken, vaak vacuümverpakt. Het vlees is afkomstig van fokkerijen.

Vacuüm verpakt is het vlees +/- 4 weken te bewaren.

Bewaren

Bizonvlees kan veilig in de koelkast worden bewaard gedurende 2-3 dagen. Voor langere opslag is invriezen in een vacuümverpakking of luchtdichte zak ideaal om de versheid te behouden.

Bizonvlees: De kracht van de prairie op je bord. Het vlees is donkerrood en heeft een iets zoetere en rijkere smaak dan rundvlees. Het kan op dezelfde manier worden bereid als rundvlees. Het kan worden gegrild, gebakken, gestoofd of gebruikt in soepen en stoofschotels.

Omwille van de delicate structuur is het aan te raden het vlees niet te hard te bakken. De beste kerntemperatuur voor bizon is 52°C.

Bizonburgers of steaks zijn verrukkelijk gegrild met een rokerige smaak. Langzaam garen in stoofschotels versterkt de natuurlijke smaak en maakt het vlees boterzacht.

Laat het vlees rusten na het koken om sappen te behouden.

Alle delen van de bizon kunnen worden gebruikt. Het vlees kan worden gebruikt voor steaks, gehakt, worstjes en nog veel meer2. De botten kunnen worden gebruikt voor het maken van bouillon.